Ocena charakteru umowy łączącej strony zależy nie od jej nazwy, ale od wynikających z niej zobowiązań stron (prawa i obowiązki określone w umowie) oraz od sposobu jej faktycznego wykonywania.

22 lutego 2016 r. wchodzą w życie istotne zmiany w Kodeksie pracy dotyczące w szczególności rodzajów umów o pracę i zasad ich wypowiadania. Dla pracodawców zmiany te mają charakter zasadniczy – nie tylko zmianie ulec muszą dotychczasowe zwyczaje w zatrudnianiu pracowników, ale też znowelizowane przepisy wywierają w pewnym zakresie wpływ na obecnie istniejące stosunki pracy.

Istotą powierzenia pracownikowi innej pracy jest to, iż pracodawca może czasowo przekazać pracownikowi, bez jego zgody, obowiązki należące do innego pracownika, a pracownik powinien te obowiązki przyjąć do wykonania. Procedura ta została uregulowana w art. 42 § 4 Kodeksu pracy.

Pracodawca jest płatnikiem składek w stosunku do swoich pracowników, także z tytułu umów zawartych przez nich z osobą trzecią, jeżeli na ich podstawie wykonują pracę na rzecz tego pracodawcy

Wielu z nas mając do wyboru zatrudnienie na podstawie zwykłej umowy o pracę albo zatrudnienie w charakterze pracownika tymczasowego, przed drugą ewentualnością często broni się rękami i nogami. Warto jednak czasami bliżej przyjrzeć się różnicom, jakie kryją wymienione stosunki pracy. Często bowiem zdarza nam się zapominać o zaletach, które często przemawiać mogą „za” pracą tymczasową, zwłaszcza w przypadku osoby rozpoczynającej swoją karierę zawodowa.