Wysokość odprawy jest różna w zależności od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. W ten sam sposób jest ona ustalana zarówno przy zwolnieniach grupowych, jak i indywidualnych. Zależy ona w szczególności od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy. Natomiast inne zasady dotyczą odprawy w przypadku przejścia przez pracownika na emeryturę lub rentę, a także śmierci pracownika.

W prawie pracy uregulowane są następujące rodzaje odpraw pracowniczych. Rozróżniamy odprawę rentową, emerytalną i pośmiertną oraz odprawę związaną z utratą pracy przez pracownika z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Przy tym ta ostatnia przysługuje ściśle, kiedy spełnione są warunki z ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Pracownik, chcąc wykazać dyskryminację płacową, powinien wskazać przyczynę, ze względu na którą dopuszczono się wobec niego aktu dyskryminacji oraz wytyczyć kierunek pozwalający na przeprowadzenie analizy porównawczej przez wskazanie pracowników, którzy są wyżej wynagradzani, mimo że wykonują porównywalną do niego pracę. Dopiero wtedy możliwe jest domaganie się zastosowania przepisów o równym traktowaniu w zatrudnieniu, a na pracodawcę przechodzi ciężar wykazania, że przy ustalaniu (różnicowaniu) wynagrodzeń kierował się obiektywnymi powodami.

W przypadku zawarcia umowy o pracę z kobietą w ciąży, nawet gdy rzeczywistą podstawą jej zatrudnienia była chęć uzyskania zasiłku macierzyńskiego, nie jest ani naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem. Jeżeli zatrudnienie jest legalne, a praca była świadczona zgodnie z umową, kobiecie przysługują takie same prawa, jak innym pracownikom. Z punktu widzenia oceny sytuacji nie są ważne intencje zatrudnienia czy – co do zasady – jego długość, ale fakt, że zatrudnienie nie jest pozorne, co wiąże się jego faktyczną realizacją na mocy art. 22 § 1 k.p. Kluczowe jest to, aby doszło do wykonania przez pracownika pracy na rzecz pracodawcy, w warunkach podporządkowania pracowniczego, w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę, za którą pracownik powinien otrzymać należne mu wynagrodzenie za pracę (por. wyrok Sądu Najwyższego z 6 września 2000 r., II UKN 692/99). 

W przypadku finansowania lub współfinansowania szkoleń pracownika przez pracodawcę pojawiają się w praktyce wątpliwości dotyczące kwestii podpisania tzw. umowy lojalnościowej. Zobowiązuje ona pracownika do przepracowania określonego okresu czasu u pracodawcy finansującego szkolenie.